Datum: 25-04-2015
Afstand: 400 km
Aantal gereden km’s tot nu toe: 8207 km
Weer: Onbewolkt weer: 35 C
Wegen: De binnenwegen zijn onbeschrijflijk slecht. De weg van Mary naar Turkmenbashi is ook geen pretje om die te berijden. Al met al dus slechte wegen daar.
Hotel: Lyabi House (tegenover de oude kamelendrinkplaats)
Beste Tripper-volgers,
Het was weer vroeg vanochtend. Om 07:30 uur reden we in Mary weg. Koers gezet naar de oude stad Merv, althans wat er van over is. Daar aangekomen zagen we alleen nog maar resten van eerdere bebouwingen,verspreid over een grootgebied met een aantal gerestaureerde gebouwen.
We hebben daar een uur rondgekeken en toen koers gezet naar de Oezbeekse grens, ongeveer een 250 km verder. Het waaide behoorlijk en we geraakten regelmatig in stofstormen op een aanhoudend slechte weg. Alles zat onder het zand en het dakraam van de auto ging nog maar moeizaam dicht.
Om 15:00 uur naderden we de grens, na eerst nog diesel te hebben getankt , want dat is in Oezbekistan moeilijk te verkrijgen en ook duurder( we betalen hier 0,30 cent per liter!) Het kostte ons ongeveer 3 uur om aan alle grensformaliteiten te voldoen. Deze keer behoefden we niet alles uit te laden. Na de grens was de weg een stuk beter en reden we nog 100 km tot in Buchara. Hier hebben we snel een taxi voor laten rijden naar het Lyabi House. Dit Oezbeeks hotelletje midden in deze stad is hetzelfde verblijf als 5 jaar geleden. Toen we de auto’s even geparkeerd hadden is Cornelus even gaan kijken of er plaats was in het hotel. Terwijl hij naar de kamelendrinkplaats liep , zwikte zijn enkel om en klapte op een vervelende manier tegen de grond. Verschillende Oezbeekse mensen snelden toe om hem overeind te helpen. De enkel was even uit de kom, maar nadat hij weer terug in het gelid stond, kon Cornelus zijn weg vervolgen, met de nodige beschadigingen aan arm en been. Gelukkig was het goed uitgevallen, want voor hetzelfde geld had hij iets gebroken. We zijn, nadat we ingecheckt hadden, snel naar een van de restaurantjes gegaan die aan de drinkplaats zijn gevestigd. Daar wat wodka’s gedronken en Cornelus voelde geen pijn meer. Een Nederlands stel zat toevallig naast ons en Tinus raakte aan de praat met Fannie en Olaf. Zij komen uit Eindhoven en reizen 18 dagen door Oezbekistan en Turkmenistan. Na een paar uur was Tinus zo moe dat we hem naar zijn kamer hebben gebracht. Wij hebben nog een paar uur met allerlei Oezbeekse mensen doorgefeest! En toen ging het licht uit!