Datum: 24-04-2015
Afstand: 620 km
Aantal gereden km’s tot nu toe: 7807 km
Weer: Onbewolkt weer: 33 C
Wegen: Prachtige wegen tot aan de grens, daarna bar en boos.
Hotel: Mary Hotel
Beste Tripper-volgers,
Vanmorgen om half zeven uit de veren. Tripper Tinus doucht altijd als eerste , maar heeft soms wel veel tijd nodig en dan moet tripper Cornelus zich weer flink haasten want de ontbijttijd is stipt. Aan het eind van elk ontbijt begint Tinus aan zijn ritueel. Hij pakt het liefst 4 sneeën brood, smeert er wat op, pakt een plastic zak en doet daar zijn boterhammen in. Daarna steekt hij het zakje in zijn zak. Daarna gaat er een en het liefst twee gekookte eieren in een ander plastic zakje en dat steekt hij in zijn andere zak. En dan praten we ook nog niet over de yoghurtjes. Hij komt onderweg niets tekort.
Om 07:30 uur maakten we nog een foto voor ons hotel Tourist Sabzevar , met de Iraanse vlag en reden we snel de stad uit. Het 1e deel van onze route was aan beiden zijde van de weg redelijk groen. 
Het 2e deel kenmerkte zich door flink wat bergen die wederom zich in prachtige kleuren toonden. We moesten door het gebergte “Kopendag” om naar het noorden te geraken. Dat gedeelte van de rit was wonderschoon. 
Al gauw kwam na 400 km rijden de grensstad Sarakhs in beeld. De vrijdagmorgen was dus mooi verlopen , echter de namiddag was er een van grote ellende. Bij de Iraanse grens ging het goed mis, doordat een van die douaneguys met onze carnets(autopapieren) wegliep en ons in een wachthalletje zetten. Daar zaten we 2,5 uur te wachten totdat Cornelus het zat was. Hij liep terug om deze man te zoeken, die hij in een van de kantoren vond, druk doende met andere zaken. Op de vraag wanneer we weg konden, zei een andere persoon “not today”!! Daarop werd Cornelus zo kwaad dat hij het kantoor binnenliep van de man met onze papieren en hij maakte hem duidelijk in heftige Engelse taal dat dit zo niet kon. De man gaf aan dat er fouten waren gemaakt bij de entry Bagarman Turkse grens. Cornelus maakte duidelijk dat wij hier niet de dupe van moesten worden. Cornelus liep kwaad met de man naar zijn hoogste baas en toen kwam er ineens beweging in. Binnen 10 minuten stonden de stempels op de formulieren. Toen konden we naar de Turkmeense grens. Daar hebben we ongeveer 20 loketten gehad met evenveel stempels en een handvol papieren en toen dachten dat we weg konden. Helaas dus. De wagens moesten nog gecontroleerd worden en dat werd een drama , dat we nog nooit tijdens een trip hebben meegemaakt. Drie politiemannen doken de Toyota in en haalden er echt alles uit. Met schroevendraaiers werden zelfs de deurafdekkingen en deurarmsteunen opengemaakt. De dieselkannen, de sigaren, zelfs de zitkussens en slaapzakken werden gecontroleerd en de hele rotzooi lag op de grond buiten de wagens. Mooie puinhoop hadden ze er van gemaakt en de hele Turkmeense grensactiviteiten kostten ons nog eens 3 uur. Toen kwam er ook nog een half uur tijdsverschil bij en een bar en bar slechte weg van de grens naar Mary. Dan ook nog 100 km in het donker en de ellende was compleet. We kwamen pas in Mary aan om 22:30 uur. We logeren hier wel in een prachtig hotel, dat pas 6 maanden open is, echter er was niets meer te eten hier en wij als buitenlanders mogen na 22:00 uur niet meer alleen naar buiten. 
Tripper Alphons kocht een taxichauffeur om en ging clandestien ergens in de rimboe kip en bier halen. Het bier was goed maar de kip had veel te veel vlieguren gemaakt. Kortom het was een K.U.T.namiddag. Volgens Tripper Hans dus: Kwalitatief Uitermate Teleurstellend! We duiken doodmoe in ons bed en hopelijk zijn we morgen wat uitgerust , want het was wel een heftige namiddag. Welterusten.