Datum: 23-04-2015
Afstand: 667 km
Aantal gereden km’s tot nu toe: 7187 km
Weer: Onbewolkt weer: 32 C
Wegen: Prachtige wegen.
Hotel: Seyed Jamal al din Assad Abadi Hotel
Beste Tripper-volgers,
Gisterenavond nog wat problemen met de taxibaas van de twee taxi’s die ons s’middags hadden afgezet in het centrum van Teheran. Zij hadden daar op ons staan wachten, althans dat vertelden ze en dat was ook overigens de afspraak, maar wij hadden alles afgezocht ( blijkbaar hadden ze niet op ons gewacht) toen we terug kwamen van het Bazar bezoek, maar wij konden ze nergens vinden. Wij zijn toen maar gaan wandelen en met andere taxi’s naar Darband gegaan. Dus in het hotel aangekomen ontstond een hele discussie in de lobby met als resultaat nog eens 200.000,00 Rial betaald, al wilden ze dat op het laatst ook al niet meer hebben. Daarna zijn we in de bar onder het hotel eens echt met een jonge Iraniër in gesprek gegaan over het leven in Iran. Daarover later meer.
Vanmorgen om 08:00 uur, na een stevig ontbijt, afscheid genomen van de Trippers Hans en Toon. Met tranen in de ogen vertrokken we uit deze gigantische metropool. Na een kwartiertje rijden besloten we toch maar een taxi te vragen om voorop te rijden om ons uit deze gigantische stad te loodsen. En dat was een prima beslissing want anders had dit ons uren gekost om uit deze stad te geraken. Mijn hemel wat een gekrioel en een netwerk van wegen! Na 1,5 uur rijden passeerden we de stad Garmsar. We reden door een enorme zanderige vlakte noordoostwaards. Geleidelijk aan veranderde het landschap in een woestijnachtig gebeuren. Tijd dus voor een soepje, dat we voor de verandering nuttigden in een drooggevallen rivierbedding. Na de middag lieten we de stad Semnan rechts liggen en ging het voortvarend richting Sabzevar, ons volgende reisdoel voor vandaag. Twee keer verlieten we de grote weg om de zanderige dorpjes in te rijden. Mijn god, wij mogen niet meer klagen in Nederland. 
Als je ziet hoe hier die mensen wonen en leven in deze dorpjes dan is de 1e en 2e regel van Maslov nog springlevend. De eerste levensbehoefte is hier eten en wat onderdak. Het ziet er allemaal zeer armoedig uit en deze mensen zijn echt arm!!! 
In het tweede dorpje speldde Alphons een oude man een klompje op en wij denken dat we in ieder geval vandaag iemand hier gelukkig hebben gemaakt. 
Daarna zijn we naar een oude rustplaats gegaan voor reizigers die met hun kamelen onderweg waren. Het “fort” Miandasht is 450 jaar oud en daar hebben we op nostalgische wijze thee genuttigd en olijven naar binnen gewerkt. 
Na een toiletbezoek wisten we niet hoe snel we weer naar buiten moesten vluchten vanwege de heftige penetrante urinelucht. Om 18:30 uur hadden we weer een hotelletje gevonden waar we vannacht mooi kunnen rusten. Toen we daar aankwamen rijden zagen we een leus op de muur staan in het Arabisch en Engels. Toch even de moeite waard de vertaling weer te geven, namelijk: “Als een vrouw zich niet als sloerie kleed is ze als een parel in een schelp”Mooi toch!!! Morgen weer de hete woestijn in op weg naar de Turkmeense grens, die daar ook grenst aan Afghanistan.
Bis morgen.