Afstand: 337 km
Aantal gereden km’s tot nu toe: 5877 km
Weer: Licht, tot bewolkt weer: 20 C/Harde wind.
Wegen: Goede wegen.
Hotel: Sina Hotel ( Tabriz)
Beste Tripper-volgers,
Vanmorgen belden Tripper Alphons Wijnen en Ton Mooren ons al in alle vroegte op om te melden dat ze ingecheckt hadden voor Teheran. Om 07:30 uur (Turkse tijd en 09.00uur Iraanse tijd/verschil 2,5 uur met Nederland) vertrokken we uit Dogubayazit op weg naar de Iraanse grens, ongeveer een half uur rijden. Links van ons zagen we geruime tijd de enorme berg de Ararat en rechts een grote lange bergketen. Het ging zeer vlot tot aan de Turkse grens. Tot de ellende begon aan de Iraanse. Alles qua visa verliep probleemloos, totdat een dame, geheel in zwarte kledij van het toerismebureau, vroeg naar de carnets van de wagens. Die hadden we geen!! Zonder carnets geen Iran in, bleek algauw. Kosten € 600,00 per wagen, exclusief verzekering € 75,00 per wagen en exclusief een verplichte sim-kaart voor een persoon. We wisselden nog eens € 500,00 tegen Iraans geld (Rial), dat we nodig hebben voor te tanken, overnachten en te eten en te drinken. Ineens waren we multimiljonairs, want we hadden meer dan 10 miljoen Rial in onze handen( een pak papier van jewelste )Nu waren we meteen door ons geld heen , wat we eigenlijk nodig hadden voor de rest van de trip. Na enig overleg besloten we toch maar dit te doen. Het kostte ons ruim 6 uur, voordat dat allemaal geregeld was en dan ook nog met goede hulp van de heer Ismael.
Tot overmaat van ramp reden we aan omdat de persoon Ramin, die het allemaal regelde voor ons, ineens nergens meer te bekennen was. Bij de laatste grenscontrole mistten we de exit formulieren , dus werden we aan de kant gezet. Als een gek kwam de Iraniër, als een duveltje uit een doosje weer met de papieren tevoorschijn. Bij controle door Tripper Cornelus bleek dat hij maar 4 dagen Iran had geregeld en dat moesten er 5 zijn!! Ramin eiste weer wat geld, maar wij hadden niet meer dan € 25,00 i.p.v. de € 50,00 die hij vroeg. Uiteindelijk ging hij akkoord. Cornelus z’n telefoon werd uitgerust met een Iraanse Sim-kaart, want hij moet Ramin en Ismael kunnen bellen, ingeval van nood of problemen. Uiteindelijk konden we de grens over! Toen op weg naar Tabriz. We reden vanaf een plateau van 2000 mtr., naar beneden, met links en rechts een enorme bergketen. In een soort dal, waardoor we heenreden, stonden zover als je kon kijken gele bloemen met rode klaprozen ertussen, hetgeen een prachtig gezicht was
.
Kortom wederom een prachtig gebied. De Toyota raakte door zijn diesel heen en een pomp was niet in zicht, vandaar dat we de reservekannen raadpleegden.
Rond 20.00 uur kwam Tabriz in zicht en we reden nagenoeg vlekkeloos naar een groot mooi hotel, dat overal bovenuit toornde. Echter in verband met het weinige cashgeld dat we nog hebben, om Iran door te reizen, waren de kamers te duur ( € 135,00 p.k. ) Men moet namelijk hier in Iran overal met cashgeld betalen en geen enkele pintransactie is mogelijk! We vroegen een taxichauffeur om voor te rijden, omdat het al donker was geworden, en wij geen ander hotel wisten in deze enorme stad van 6 miljoen inwoners. Om 09:00 uur arriveerden we uiteindelijke in het hotel, waar de wifi niet of slecht werkt , waardoor we dit verslag niet direct op de site kunnen zetten. Dit zal moeten wachten tot morgen in Teheran. Ot Moon.
