Jaar: 2015

Datum:                                              18-04-2015

Afstand:                                            715 kmAantal gereden km’s tot nu toe:     5250 km

Weer:                                                Schitterend, licht bewolkt weer: 25 C

Wegen:                                              Prima wegen.

Hotel:                                                 Xanadu Snow White Hotel (Erzurum)

Beste Tripper-volgers,

Neergestreken in een prachtig ski-oord hotel te Erzurum. We liggen nu een volle dag voor op de planning die het roadbook aangeeft. We zouden in Sivas eigenlijk overnachten, maar daar waren we al rond de middag en besloten door te rijden.Vanmorgen vertrokken we uit onze grotkamers om 09:30 uur. We reden door een betoverend landschap van spectaculair geërodeerd tufsteen (versteende vulkanische as). De Erciysberg(3916 mtr.), een niet meer werkzame vulkaan, steekt er fier bovenuit, die dit alles miljoenen jaren geleden veroorzaakt heeft. We reden naar Zelve, een afgelegen monnikengebied. Het is er bezaaid met ruimten en grotten op verschillende niveaus. We hebben daar een uurtje door een prachtig landschap gelopen, vol met betoverende rotsformaties. Rond 11:15 zetten we koers naar Sivas. Het landschap veranderde in een mooi glooiend gebied en rond de middag kwam de stad Sivas al in zicht. We hebben toen even , tijdens de landelijke koffiepauze, besloten om door te rijden.Dat betekende, dat we nu het meer spannende gebied inrijden, namelijk Oost-Anatolië, Koerdengebied. Het landschap werd al gauw ruwer en we reden op een hoog plateau met links en rechts steeds hogere bergen met volop sneeuw. We hebben de gehele rit genoten van de prachtige uitzichten. De bergen kleurden grijs, zwart, wit, geel, groen en het was een lust voor het oog. De temperatuur ging, naarmate we steeds hoger gingen rijden, langzaam naar beneden. Rond 18:00 uur kwam Erzurum in zicht, dat op 2000 mtr. ligt. We zochten een geweldig mooi hotel uit, op een hoogte van 2286 mtr. voor een kleine € 100,00 per nacht( double-room,including breakfest). Erzurum is een van de koudste steden van Turkije( komende nacht rond het vriespunt) en verreweg de meest ontwikkelde van de streek. Hier leefden vroeger allerlei volkeren ( Byzantijnen, Sassaniden, Arabieren, Armeniers, Seldjoekse Turken, Mongolen, etc.) omdat het op een karavaanroute van India naar Europa lag.

Morgen rijden we ongeveer 200km. verder als het roadbook aangeeft, namelijk naar de Koerdische stad Dogubeyazit, dat aan de voet van de hoogste berg van Turkije ligt, namelijk de Ararat ( 5165 mtr.), waar Noach met z’n ark strandde. Dan zitten we dichter bij de Iraanse grens om die maandag in alle vroegte te passeren. Nu gaan we ons storten op al die Turkse lekkernijen en dan lekker slapen en gezond weer op. Bye,bye.

Datum:                                              19-04-2015

Afstand:                                            290 km

Aantal gereden km’s tot nu toe:     5540 km

Weer:                                                 Schitterend,  licht bewolkt weer: 15 C

Wegen:                                              Goede wegen.

Hotel:                                                 Golden Hill Hotel( i.v.m. nabijheid van de Ararat)Beste Tripper-volgers,

Vanmorgen rond 09:30 uur,onder een strak blauwe hemel, weer vertrokken uit Erzurum, op weg naar de stad Agri. We bleven op een hoogte rijden van rond de 2000 mtr. , met wederom die mooie uitzichten. Rond 12:00 uur reden we langs de stad Agri, een relatief kleine plaats en waarvan de naam in het Turks “pijn” betekent. Er stond een flinke wind en de temperatuur is fors gekelderd. Links en rechts lagen her en der nog flinke sneeuwresten. Het dunbevolkt gebied ziet er wat armoedig en rommelig uit. De inwoners hier zijn voornamelijk Koerden. Lees verder DAG 10 : ERZURUM (TURKIJE) – DOGUBAYAZIT(TURKIJE)

Datum:                                              20-04-2015

Afstand:                                            337 km

Aantal gereden km’s tot nu toe:     5877 km

Weer:                                                Licht, tot bewolkt weer: 20 C/Harde wind.

Wegen:                                              Goede wegen.

Hotel:                                                 Sina Hotel ( Tabriz)

Beste Tripper-volgers,

Vanmorgen belden Tripper Alphons Wijnen en Ton Mooren ons al in alle vroegte op om te melden dat ze ingecheckt hadden voor Teheran. Om  07:30 uur (Turkse tijd en 09.00uur Iraanse tijd/verschil 2,5 uur met Nederland)  vertrokken we uit Dogubayazit op weg naar de Iraanse grens, ongeveer een half uur rijden. Links van ons zagen we geruime tijd de enorme berg de Ararat en rechts een grote lange bergketen. Het ging zeer vlot tot aan de Turkse grens. Tot de ellende begon aan de Iraanse. Alles qua visa verliep probleemloos, totdat een dame, geheel in zwarte kledij van het toerismebureau, vroeg naar de carnets van de wagens. Die hadden we geen!! Zonder carnets geen Iran in, bleek algauw. Kosten € 600,00 per wagen, exclusief verzekering € 75,00 per wagen en exclusief een verplichte sim-kaart voor een persoon. We wisselden nog eens € 500,00 tegen Iraans geld (Rial), dat we nodig hebben voor te tanken, overnachten en te eten en te drinken. Ineens waren we multimiljonairs, want we hadden meer dan 10 miljoen Rial in onze handen( een pak papier van jewelste  )Nu waren we meteen door ons geld heen , wat we eigenlijk nodig hadden voor de rest van de trip. Na enig overleg besloten we toch maar dit te doen. Het kostte ons ruim 6 uur, voordat dat allemaal geregeld was en dan ook nog met goede hulp van de heer Ismael.

Tot overmaat van ramp reden we aan omdat de persoon Ramin, die het allemaal regelde voor ons, ineens nergens meer te bekennen was. Bij de laatste grenscontrole mistten we de exit formulieren , dus werden we aan de kant gezet. Als een gek kwam de Iraniër, als een duveltje uit een doosje weer met de papieren tevoorschijn. Bij controle door Tripper Cornelus bleek dat hij maar 4 dagen Iran had geregeld en dat moesten er 5 zijn!! Ramin eiste weer wat geld, maar wij hadden niet meer dan € 25,00 i.p.v. de € 50,00 die hij vroeg. Uiteindelijk ging hij akkoord. Cornelus z’n telefoon werd uitgerust met een Iraanse Sim-kaart, want hij moet Ramin en Ismael kunnen bellen, ingeval van nood of problemen. Uiteindelijk konden we de grens over! Toen op weg naar Tabriz. We reden vanaf een plateau van 2000 mtr., naar beneden, met links en rechts een enorme bergketen. In een soort dal, waardoor we heenreden, stonden zover als je kon kijken gele bloemen met rode klaprozen ertussen, hetgeen een prachtig gezicht was

.

Kortom wederom een prachtig gebied. De Toyota raakte door zijn diesel heen en een pomp was niet in zicht, vandaar dat we de reservekannen raadpleegden. 

Rond 20.00 uur kwam Tabriz in zicht en we reden nagenoeg vlekkeloos naar een groot mooi hotel, dat overal bovenuit toornde. Echter in verband met het weinige cashgeld dat we nog hebben, om Iran door te reizen, waren de kamers te duur ( € 135,00 p.k. ) Men moet namelijk hier in Iran overal met cashgeld betalen en geen enkele pintransactie is mogelijk! We vroegen een taxichauffeur om voor te rijden, omdat het al donker was geworden, en wij geen ander hotel wisten in deze enorme stad van 6 miljoen inwoners. Om 09:00 uur arriveerden we uiteindelijke in het hotel, waar de wifi niet of slecht werkt , waardoor we dit verslag niet direct op de site kunnen zetten. Dit zal moeten wachten tot morgen in Teheran. Ot Moon.

Datum:                                              21-04-2015

Afstand:                                            643 km

Aantal gereden km’s tot nu toe:     6520 km

Weer:                                                Licht bewolkt tot onbewolkt weer: 27 C

Wegen:                                              Goede wegen.

Hotel:                                                 Parsian Esteghlal Hotel ( Teheran)

Beste Tripper-volgers,

Gisterenavond een rondje door het park gelopen, dat in het centrum van de stad ligt. Tabriz is een stad van 6 miljoen inwoners en de hoofdstad van West-Azerbeidjan ( een provincie noordwestelijk in Iran). Taxichauffeurs bewijzen hun dienst door voorop te rijden , want we weten echt de weg niet in deze kolossale stad.)!! En dus stond onze taxichauffeur perfect vanmorgen om 08:00 uur weer op ons te wachten om ons de stad uit te geleiden, naar de snelweg naar Teheran. We reden de eerste uren door een schitterend landschap, met prachtige bergen in allerlei kleuren.

Lees verder DAG 12 : TABRIZ(IRAN) – TEHERAN(IRAN)

Datum:                                              22-04-2015

Afstand:                                            0 km

Aantal gereden km’s tot nu toe:     6520 km

Weer:                                                Onbewolkt weer: 30 C

Wegen:                                              Goede wegen.

Hotel:                                                 Parsian Esteghlal Hotel ( Teheran)

Beste Tripper-volgers,

Onze mannen uit Teheran berichten:

Deze stad,Teheran, is in een woord een indrukwekkende groene stad en qua verkeer een groot gekrioel van auto’s , motoren, brommers, wandelaars en taxi’s. We hebben vandaag een uur of drie in deze taxi’s door deze stad gemanoeuvreerd en we moeten met z’n allen beamen dat we diverse keren met de schrik zijn vrijgekomen. De macht van de sterkte en snelste geld hier van s’morgens tot  s’avonds op de wegen. Het is verbazend te zien hoe deze taxichauffeurs zich door dit drukke verkeer worstelen, want een ander woord is er echt niet voor. Lees verder DAG 13 :  TEHERAN( IRAN) – RUSTDAG.

Datum:                                              23-04-2015

Afstand:                                            667 km

Aantal gereden km’s tot nu toe:  7187 km

Weer:                                                 Onbewolkt weer: 32 C

Wegen:                                              Prachtige wegen.

Hotel:                                                 Seyed Jamal al din Assad Abadi Hotel

Beste Tripper-volgers,

Gisterenavond nog wat problemen met de taxibaas van de twee taxi’s die ons s’middags hadden afgezet in het centrum van Teheran. Zij hadden daar op ons staan wachten, althans dat vertelden ze en dat was ook overigens de afspraak, maar wij hadden alles afgezocht ( blijkbaar hadden ze niet op ons gewacht) toen we terug kwamen van het Bazar bezoek, maar wij konden ze nergens vinden. Wij zijn toen maar gaan wandelen en met andere taxi’s naar Darband gegaan. Dus in het hotel aangekomen ontstond een hele discussie in de lobby met als resultaat nog eens 200.000,00 Rial betaald, al wilden ze dat op het laatst ook al niet meer hebben. Daarna zijn we in de bar onder het hotel eens echt met een jonge Iraniër in gesprek gegaan over het leven in Iran. Daarover later meer.

Vanmorgen om 08:00 uur, na een stevig ontbijt, afscheid genomen van de Trippers Hans en Toon. Met tranen in de ogen vertrokken we uit deze gigantische metropool. Na een kwartiertje rijden besloten we toch maar een taxi te vragen om voorop te rijden om ons uit deze gigantische stad te loodsen. En dat was een prima beslissing want anders had dit ons uren gekost om uit deze stad te geraken. Mijn hemel wat een gekrioel en een netwerk van wegen! Na 1,5 uur rijden passeerden we de stad Garmsar. We reden door een enorme zanderige vlakte noordoostwaards. Geleidelijk aan veranderde het landschap in een woestijnachtig gebeuren. Tijd dus voor een soepje, dat we voor de verandering nuttigden in een drooggevallen rivierbedding. Na de middag lieten we de stad Semnan rechts liggen en ging het voortvarend richting Sabzevar, ons volgende reisdoel voor vandaag. Twee keer verlieten we de grote weg om de zanderige dorpjes in te rijden. Mijn god, wij mogen niet meer klagen in Nederland.

Als je ziet hoe hier die mensen wonen en leven in deze dorpjes dan is de 1^e en 2^e regel van Maslov nog springlevend. De eerste levensbehoefte is hier eten en wat onderdak. Het ziet er allemaal zeer armoedig uit en deze mensen zijn echt arm!!! In het tweede dorpje speldde Alphons een oude man een klompje op en wij denken dat we in ieder geval vandaag iemand hier gelukkig hebben gemaakt.

Daarna zijn we naar een oude rustplaats gegaan voor reizigers die met hun kamelen onderweg waren. Het “fort” Miandasht is 450 jaar oud en daar hebben we op nostalgische wijze thee genuttigd en olijven naar binnen gewerkt.

Na een toiletbezoek wisten we niet hoe snel we weer naar buiten moesten vluchten vanwege de heftige penetrante urinelucht. Om 18:30 uur hadden we weer een hotelletje gevonden waar we vannacht mooi kunnen rusten. Toen we daar aankwamen rijden zagen we een leus op de muur staan in het Arabisch en Engels. Toch even de moeite waard de vertaling weer te geven, namelijk: “Als een vrouw zich niet als sloerie kleed is ze als een parel in een schelp”Mooi toch!!! Morgen weer de hete woestijn in op weg naar de Turkmeense grens, die daar ook grenst aan Afghanistan.

Bis morgen.

 

 

Datum:                                              24-04-2015

Afstand:                                            620 km

Aantal gereden km’s tot nu toe:     7807 km

Weer:                                                Onbewolkt weer: 33 C

Wegen:                                              Prachtige wegen tot aan de grens, daarna bar en boos.

Hotel:                                                 Mary HotelBeste Tripper-volgers,

Vanmorgen om half zeven uit de veren. Tripper Tinus doucht altijd als eerste , maar heeft soms wel veel tijd nodig en dan moet tripper Cornelus zich weer flink haasten want de ontbijttijd is stipt. Aan het eind van elk ontbijt begint Tinus aan zijn ritueel. Hij pakt het liefst 4 sneeën brood, smeert er wat op, pakt een plastic zak en doet daar zijn boterhammen in. Daarna steekt hij het zakje in zijn zak. Daarna gaat er een en het liefst twee gekookte eieren in een ander plastic zakje en dat steekt hij in zijn andere zak. En dan praten we ook nog niet over de yoghurtjes. Hij komt onderweg niets tekort.

Om 07:30 uur maakten we nog een foto voor ons hotel Tourist Sabzevar , met de Iraanse vlag en reden we snel de stad uit. Het 1^e deel van onze route was aan beiden zijde van de weg redelijk groen. Het 2^e deel kenmerkte zich door flink wat bergen die wederom zich in prachtige kleuren toonden. We moesten door het gebergte “Kopendag” om naar het noorden te geraken. Dat gedeelte van de rit was wonderschoon.

Al gauw kwam na 400 km rijden de grensstad Sarakhs in beeld. De vrijdagmorgen was dus mooi verlopen , echter de namiddag was er een van grote ellende. Bij de Iraanse grens ging het goed mis, doordat een van die douaneguys met onze carnets(autopapieren) wegliep en ons in een wachthalletje zetten. Daar zaten we 2,5 uur te wachten totdat Cornelus het zat was. Hij liep terug om deze man te zoeken, die hij in een van de kantoren vond, druk doende met andere zaken. Op de vraag wanneer we weg konden, zei een andere persoon “not today”!! Daarop werd Cornelus zo kwaad dat hij het kantoor binnenliep van de man met onze papieren en hij maakte hem duidelijk in heftige Engelse taal dat dit zo niet kon. De man gaf aan dat er fouten waren gemaakt bij de entry Bagarman Turkse grens. Cornelus maakte duidelijk dat wij hier niet de dupe van moesten worden. Cornelus liep kwaad met de man naar zijn hoogste baas en toen kwam er ineens beweging in. Binnen 10 minuten stonden de stempels op de formulieren. Toen konden we naar de Turkmeense grens. Daar hebben we ongeveer 20 loketten gehad met evenveel stempels en een handvol papieren en toen dachten dat we weg konden. Helaas dus. De wagens moesten nog gecontroleerd worden en dat werd een drama , dat we nog nooit tijdens een trip hebben meegemaakt. Drie politiemannen doken de Toyota in en haalden er echt alles uit. Met schroevendraaiers werden zelfs de deurafdekkingen en deurarmsteunen opengemaakt. De dieselkannen, de sigaren, zelfs de zitkussens en slaapzakken werden gecontroleerd en de hele rotzooi lag op de grond buiten de wagens. Mooie puinhoop hadden ze er van gemaakt en de hele Turkmeense grensactiviteiten kostten ons nog eens 3 uur. Toen kwam er ook nog een half uur tijdsverschil bij en een bar en bar slechte weg van de grens naar Mary. Dan ook nog 100 km in het donker en de ellende was compleet. We kwamen pas in Mary aan om 22:30 uur. We logeren hier wel in een prachtig hotel, dat pas 6 maanden open is, echter er was niets meer te eten hier en wij als buitenlanders mogen na 22:00 uur niet meer alleen naar buiten.

Tripper Alphons kocht een taxichauffeur om en ging clandestien ergens in de rimboe kip en bier halen. Het bier was goed maar de kip had veel te veel vlieguren gemaakt. Kortom het was een K.U.T.namiddag. Volgens Tripper Hans dus: Kwalitatief Uitermate Teleurstellend! We duiken doodmoe in ons bed en hopelijk zijn we morgen wat uitgerust , want het was wel een heftige namiddag. Welterusten.

Datum:                                              25-04-2015

Afstand:                                            400 km

Aantal gereden km’s tot nu toe:     8207 km

Weer:                                                Onbewolkt weer: 35 C

Wegen:                                              De binnenwegen zijn onbeschrijflijk slecht. De weg van Mary naar Turkmenbashi is ook geen pretje om die te berijden. Al met al dus slechte wegen daar.

Hotel:                                                 Lyabi House (tegenover de oude kamelendrinkplaats)

Beste Tripper-volgers,

Het was weer vroeg vanochtend. Om 07:30 uur reden we in Mary weg. Koers gezet naar de oude stad Merv, althans wat er van over is. Daar aangekomen zagen we alleen nog maar resten van eerdere bebouwingen,verspreid over een grootgebied met een aantal gerestaureerde gebouwen.

We hebben daar een uur rondgekeken en toen koers gezet naar de Oezbeekse grens, ongeveer een 250 km verder. Het waaide behoorlijk en we geraakten regelmatig in stofstormen op een aanhoudend slechte weg. Alles zat onder het zand en het dakraam van de auto ging nog maar moeizaam dicht.

Om 15:00 uur naderden we de grens, na eerst nog diesel te hebben getankt , want dat is in Oezbekistan moeilijk te verkrijgen en ook duurder( we betalen hier 0,30 cent per liter!) Het kostte ons ongeveer 3 uur om aan alle grensformaliteiten te voldoen. Deze keer behoefden we niet alles uit te laden. Na de grens was de weg een stuk beter en reden we nog 100 km tot in Buchara. Hier hebben we snel een taxi voor laten rijden naar het Lyabi House. Dit Oezbeeks hotelletje midden in deze stad is hetzelfde verblijf als 5 jaar geleden. Toen we de auto’s even geparkeerd hadden is Cornelus even gaan kijken of er plaats was in het hotel. Terwijl hij naar de kamelendrinkplaats liep , zwikte zijn enkel om en klapte op een vervelende manier tegen de grond. Verschillende Oezbeekse mensen snelden toe om hem overeind te helpen. De enkel was even uit de kom, maar nadat hij weer terug in het gelid stond, kon Cornelus zijn weg vervolgen, met de nodige beschadigingen aan arm en been. Gelukkig was het goed uitgevallen, want voor hetzelfde geld had hij iets gebroken. We zijn, nadat we ingecheckt hadden, snel naar een van de restaurantjes gegaan die aan de drinkplaats zijn gevestigd. Daar wat wodka’s gedronken en Cornelus voelde geen pijn meer. Een Nederlands stel zat toevallig naast ons en Tinus raakte aan de praat met Fannie en Olaf. Zij komen uit Eindhoven en reizen 18 dagen door Oezbekistan en Turkmenistan. Na een paar uur was Tinus zo moe dat we hem naar zijn kamer hebben gebracht. Wij hebben nog een paar uur met allerlei Oezbeekse mensen doorgefeest! En toen ging het licht uit!

     Datum:                                              26-04-2015

Afstand:                                            580 km

Aantal gereden km’s tot nu toe:     8787 km

Weer:                                                S’morgens zwaarbewolkt weer: 15 C(temp.val)

                                                            S’middags onbewolkt :arriveren in de regen!!

Wegen:                                              Tot Samarkand echt slecht! Daarna afwisselend beter

Hotel:                                                 Radison Blue Hotel

Beste Tripper-volgers,

Vanmorgen samen een ontbijt met Fannie en Olaf. Er ging heel veel jus naar binnen, na al die wodka van vannacht. Tripper Alphons sprak vannacht nog het gehele plein toe en hij kreeg een ovatie van de Oezbeken, uiteraard weer met veel wodka. Al met al voor een paar van ons toch teveel. Dus een lastige morgen en we reden redelijk laat weg uit Buchara.

Daarvoor had Alphons de rechtervoet van Cornelus vakkundig ingezwachteld. De valplekken zagen er goed zwart uit van de bloeduitstortingen. De temperatuur was vannacht gevallen van 37 graden naar 12 vanmorgen!

Onderweg kregen we s’morgens een eerste bui te verwerken in deze trip. Daarna klaarden het weer op maar we reden om 19:00 uur Tashkent binnen in de regen! Wat ons toch wel opviel is dat Oezbekistan toch een nogal groen land is. 

We reden de eerste 200 km door vlak land. Daarna gingen we de bergen in die er mooi groen, van het gras, uitzagen. We stopten boven op een zo’n heuvel om te wateren. Terwijl een van ons uitstapte vloog de deur door de wind er bijna uit en brak de beugel af, die de deur begrenst. We zullen er mee moeten leven. De weg naar Tashkent laat zich omschrijven door af en toe heel slechte stukken weg, veel lange rechte stukken en links en rechts van de weg vlak land. We zijn ingecheckt in het Radison Bleu hotel. Morgen rijden we door de beruchte Fargana vallei, richting Kirgizische grens. We hebben inmiddels vernomen dat Tripper Peter met het vliegtuig onderweg is naar Osj, waar we hem morgen hopen te mogen begroeten. Tot morgen.

Datum:                                              27-04-2015

Afstand:                                            390 km

Aantal gereden km’s tot nu toe:     9177 km

Weer:                                                Schitterend onbewolkt weer: 22 graden

Wegen:                                              De weg was redelijk goed in tegenstelling tot gisteren.

Hotel:                                                 Silk Way Boutique Hotel

Beste Tripper-volgers,

We hebben gisterenavond uitmuntend gegeten in het hotel. Daarna zijn we de stad gaan verkennen. Alphons dirigeerde ons al snel naar een karaokebar. Daar wij nou niet echt een goede stem hebben, hebben we ons er maar niet aangewaagd. Daarna even naar een disco, waar wel veel gedanst werd ( Tinus met Alphons samen is toch een mooi koppeltje) en toen was het al weer gauw tijd voor het bedje.Vanmorgen geen ontbijt want we hadden haast om geld te wisselen. Alphons bezocht samen met Ton drie grote banken, maar helaas geen mogelijkheden. Er valt nergens in heel Uzbekistan te pinnen. Dus met heel veel geregel en gewissel bij tankstations en taxichauffeurs is het ons toch gelukt met weinig geld dit land door te komen. Een taxichauffeur reed ons snel voorop de stad uit en we hadden ook direct een tankstation dat Diessel verkoopt te pakken. Diessel tanken in dit land valt niet mee want de stations die het aanbieden zijn zeer dun gezaaid. We hebben vandaag een geweldige dag gehad , qua weer en qua uitzichten. Het eerste stuk kenmerkte zich door een schitterend glooiend groen heuvellandschap.Daarna reden we een schitterend berglandschap in, dat toegang geeft vanuit Oezbekistan tot de ( beruchte) Ferganavallei, en dat eindigde op een hoogte van 2200 mtr.. De bergpas en de tunnels werden bewaakt door veel zwaarbewapende militairen. De afdaling eindigde in een zeer uitgebreide groene vlakte, die begrenst wordt door twee grote rivieren, de Oxus rivier(Amu Darja) en de Jaxartes (Syr Darya) . Om 17:00 uur waren we bij de Oezbeekse-Kirgische grens. De Oezbeekse politiegrenswachten waren weer uitermate kloterig bezig . Ton z’n mobiel werd nagenoeg volledig gewist en Cornelus kon hem nog gauw aan Alphons overhandigen, want die was de grens al gepasseerd. Toen we de stad Osh binnenreden stond daar Tripper Peter, volledig in geel tenue ons langs de weg op te wachten en hij gaf aan hoe naar het hotel te rijden. We hebben weer 1 uur tijdverschil erbij gekregen hier, dus het verschil met Nederland is nu opgelopen tot 4 uur. Het is nu 21:00 uur en de Trippers hebben honger. Vooral Alphons wil tempo maken , want het is voor hem de laatste Trippersdag. Hij vliegt morgen in alle vroegte naar Moskou. We zullen voor hem een mooi afscheid regelen vanavond. Adieu.